όταν η επαιτεία γίνεται υπαίτια

Διάβασα σήμερα στο zougla.gr ότι στον Πειραιά συνέλαβαν κάποιον για... υπαίτια. Αν ήταν στο χέρι μου θα άφηνα ελεύθερο τον επαίτη και θα έβαζα μέσα τον υπαίτιο, μέχρι να διαβάσει λέξη-λέξη ένα λεξικό ελληνικής γλώσσας. Αν και πιστεύω ότι αν δεν γίνουν επαίτες οι υπαίτιοι γενικώς, άσπρη μέρα δεν θα δούμε σ'αυτόν τον τόπο.

άτιτλο

Διάβασα σήμερα στον πιτσιρίκο σχόλιο για τα νέα παιδιά που θέλουν να γίνουν γνωστοί γράφοντας, αλλά όχι και διαβάζοντας τα σημαντικά βιβλία που έχουν ήδη γραφεί.
Νομίζω ( ίσως εξ ιδίων κρίνοντας τα αλλότρια) ότι το πραγματικό κίνητρο για να γράψεις είναι η επιθυμία να σε ακούσουν, να βρεθεί έστω ένας ακόμα να πει "καλά τα λέει". Αντίθετα το διάβασμα είναι η ανάγκη να ταξιδέψεις για να συναντήσεις άλλους που έχουν κάτι να σου πουν,να σταθείς και να ακούσεις.
Τα περισσότερα παιδιά σήμερα μάλλον πιστεύουν ότι δεν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον παραέξω από τον κόσμο στον οποίο είναι εγκλωβισμένα. Μας πήρε κάποια χρόνια αλλά τελικά καταφέραμε να τα πείσουμε ότι ο κόσμος όλος είναι αυτός που χωράει στο βλέμμα τους , κάτι σαν τον ήρωα στο Τρούμαν σώου.Ποιοι τελικά θα σκίσουν το σκηνικό και θα ξεφύγουν;
Οι ευφυείς; οι απελπισμένοι; Ειλικρινά ,δεν ξέρω.